Раздра́й ’разгубленасць, неўсталяванасць, нестабільнасць’ (ЛіМ, 1994, 25 крас.). Ад раз- і драць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

раздра́іць

‘раз'яднаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. раздра́ю раздра́ім
2-я ас. раздра́іш раздра́іце
3-я ас. раздра́іць раздра́яць
Прошлы час
м. раздра́іў раздра́ілі
ж. раздра́іла
н. раздра́іла
Загадны лад
2-я ас. раздра́й раздра́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час раздра́іўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

rozgardiasz, ~u

м. сумятня, мітусня; бязладдзе, раздрай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)