раздражні́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. раздражню́ раздра́жнім
2-я ас. раздра́жніш раздра́жніце
3-я ас. раздра́жніць раздра́жняць
Прошлы час
м. раздражні́ў раздражні́лі
ж. раздражні́ла
н. раздражні́ла
Загадны лад
2-я ас. раздражні́ раздражні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час раздражні́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раздражні́ць, -ражню́, -ра́жніш, -ра́жніць; -ра́жнены; зак.

1. што. Выклікаць раздражненне, дзейнічаючы якім-н. раздражняльнікам.

Р. дзясны.

2. каго-што. Давесці да стану нервовага ўзбуджэння; раззлаваць.

Р. суседа.

Р. пчол.

3. Выклікаць, распаліць (якое-н. жаданне; разм.).

Р. апетыт.

|| незак. раздражня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. раздражне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раздражні́ць сов.

1. раздразни́ть;

р. зве́ра — раздразни́ть зве́ря;

2. (привести в состояние негодования, неудовольствия) рассерди́ть; разозли́ть;

3. (вызвать обострение) раздражи́ть; растрави́ть;

р. ра́ну — раздражи́ть (растрави́ть) ра́ну;

4. (вызвать какое-л. желание) раздразни́ть, раздражи́ть;

р. апеты́т — раздразни́ть (раздражи́ть) аппети́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раздражні́ць, ‑дражню, ‑дражніш, ‑дражніць; зак., каго-што.

1. Выклікаць раздражненне, дзейнічаючы якім‑н. раздражняльнікам. Раздражніць слізістую абалонку.

2. Давесці да стану нервовага ўзбуджэння; раззлаваць. [Дзед:] — Нечым не дагадзіў, сам не ведаю, як раздражніў.. [пчол]. Рылько. У двары [Мішка] прычапіўся да свайго трохгадовага сына, раздражніў яго, і той загарлапаніў на ўвесь падворак. Ракітны.

3. Разм. Выклікаць, распаліць (якое‑н. жаданне). Раздражніць апетыт. □ — Кубкам забеленага пойла, што яны ўвальюць табе ў страўнік праз гумавую кішку, не заспакояць, а нанава раздражняць прагу да ежы. Машара. // Заахвоціць, схіліць да чаго‑н. Сваёю зухаватасцю [мужчыны] раздражнілі іншых — і хутка на вуліцы зрабіўся карагод. Гартны.

4. Разм. Абвастрыць, растрывожыць. Раздражніць хваробу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздражні́ць гл. раздажняць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

раздражне́нне, -я, н.

1. гл. раздражніць, раздражніцца.

2. Пачуццё незадаволенасці, злосці.

Сказаць з раздражненнем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раздразни́ть сов. раздражні́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раздражи́ть сов.

1. физиол. раздражні́ць;

2. (рассердить) раззлава́ць; раздражні́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раздражня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да раздражніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расцвялі́ць, -вялю́, -ве́ліш, -ве́ліць; -ве́лены; зак. (разм.).

1. каго (што). Раздражніць, раззлаваць.

2. што. Развярэдзіць.

Р. рану.

|| незак. расцве́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)