раздзе́лены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
раздзе́лены |
раздзе́леная |
раздзе́ленае |
раздзе́леныя |
| Р. |
раздзе́ленага |
раздзе́ленай раздзе́ленае |
раздзе́ленага |
раздзе́леных |
| Д. |
раздзе́ленаму |
раздзе́ленай |
раздзе́ленаму |
раздзе́леным |
| В. |
раздзе́лены (неадуш.) раздзе́ленага (адуш.) |
раздзе́леную |
раздзе́ленае |
раздзе́леныя (неадуш.) раздзе́леных (адуш.) |
| Т. |
раздзе́леным |
раздзе́ленай раздзе́ленаю |
раздзе́леным |
раздзе́ленымі |
| М. |
раздзе́леным |
раздзе́ленай |
раздзе́леным |
раздзе́леных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
раздзе́лены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
раздзе́лены |
раздзе́леная |
раздзе́ленае |
раздзе́леныя |
| Р. |
раздзе́ленага |
раздзе́ленай раздзе́ленае |
раздзе́ленага |
раздзе́леных |
| Д. |
раздзе́ленаму |
раздзе́ленай |
раздзе́ленаму |
раздзе́леным |
| В. |
раздзе́лены (неадуш.) раздзе́ленага (адуш.) |
раздзе́леную |
раздзе́ленае |
раздзе́леныя (неадуш.) раздзе́леных (адуш.) |
| Т. |
раздзе́леным |
раздзе́ленай раздзе́ленаю |
раздзе́леным |
раздзе́ленымі |
| М. |
раздзе́леным |
раздзе́ленай |
раздзе́леным |
раздзе́леных |
Кароткая форма: раздзе́лена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
раздзе́лены разделённый; расчленённый; см. раздзялі́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
раздзе́лены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад раздзяліць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раздзе́лены getéilt, vertéilt; éingeteilt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
расчленённый расчлянёны, раздзе́лены;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разделённый раздзе́лены, падзе́лены;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
раздво́ены, -ая, -ае.
1. Такі, які раздвоіўся; раздзелены надвае.
Раздвоеная губа.
Р. след.
2. перан. Які страціў цэльнасць, унутранае адзінства.
Раздвоенае ўсведамленне.
|| наз. раздво́енасць, -і, ж.
Р. пачуццяў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
стокле́тачны, ‑ая, ‑ае.
Які раздзелены на сто клетак (пра шашачную дошку).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
развёрстанный
1. развярста́ны, размеркава́ны; раздзе́лены;
2. развярста́ны; см. разверста́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)