разда́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які займаецца раздачай чаго-н.

|| ж. разда́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разда́тчык

‘механізм’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. разда́тчык разда́тчыкі
Р. разда́тчыка разда́тчыкаў
Д. разда́тчыку разда́тчыкам
В. разда́тчык разда́тчыкі
Т. разда́тчыкам разда́тчыкамі
М. разда́тчыку разда́тчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разда́тчык

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. разда́тчык разда́тчыкі
Р. разда́тчыка разда́тчыкаў
Д. разда́тчыку разда́тчыкам
В. разда́тчыка разда́тчыкаў
Т. разда́тчыкам разда́тчыкамі
М. разда́тчыку разда́тчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разда́тчык м., в разн. знач. разда́тчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разда́тчык, ‑а, м.

1. Рабочы, які займаецца раздачай. Барыс працуе багажным раздатчыкам у Брэсце. «Звязда».

2. Прыстасаванне для раздачы, размеркавання чаго‑н. Паступленне кармавой сумесі са змяшальніка ў раздатчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разда́тчык м. Áusteiler m -s, -, Vertéiler m, Áusgeber m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

раздатчык кармоў

т. 13, с. 256

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

разда́тчик разда́тчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разда́тчыца, ‑ы, ж.

Жан. да раздатчык (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rozdawca

м. раздатчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)