разгу́льны, -ая, -ае.

Схільны да разгулу (у 2 знач.); поўны разгулу (у 2 знач.).

Разгульная кампанія.

|| наз. разгу́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разгу́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разгу́льны разгу́льная разгу́льнае разгу́льныя
Р. разгу́льнага разгу́льнай
разгу́льнае		 разгу́льнага разгу́льных
Д. разгу́льнаму разгу́льнай разгу́льнаму разгу́льным
В. разгу́льны (неадуш.)
разгу́льнага (адуш.)		 разгу́льную разгу́льнае разгу́льныя (неадуш.)
разгу́льных (адуш.)
Т. разгу́льным разгу́льнай
разгу́льнаю		 разгу́льным разгу́льнымі
М. разгу́льным разгу́льнай разгу́льным разгу́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разгу́льны разгу́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разгу́льны, ‑ая, ‑ае.

Схільны да разгулу (у 2 знач.), папоек; поўны разгулу (у 2 знач.). Разгульная кампанія. □ Даходзілі да Амяльяніхі толькі чуткі, што .. [Кірыл] нейкіх сяброў сабе знайшоў і ў свае семнаццаць год вёў разгульнае, вясёлае жыццё. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгу́льный разгу́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hulaszczy

разгульны; распусны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

забубённый прост. адча́янны; (беззаботный) бесклапо́тны, бестурбо́тны, разгу́льны, разг. гуля́шчы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tile​1 [taɪl] n. чарапі́ца, дахо́ўка; плі́тка; ка́фля;

a tiled roof чарапі́чны дах

♦

go out on the tiles slang гуля́ць, ве́сці разгу́льны лад жыцця́;

spend a night onthe tiles бадзя́цца ўсю ноч напралёт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wild

[waɪld]

1.

adj.

1) дзі́кі

2) нецывілізава́ны

wild man — дзіку́н -а́ m

3) разгу́льны, распу́сны

to live a wild life — жыць распу́сным жыцьцём

4) запусьце́лы

5) ашале́лы, разью́шаны

wild with rage — ашале́лы ад гне́ву

6) бу́рны

a wild storm — бу́рная навальні́ца

7) невераго́дны, дзі́ўны, недарэ́чны

8) жо́рсткі, лю́ты

2.

n.

1) дзіч, дзі́касьць f.

2) пустэ́ча f.; абло́га f.

3.

adv.

дзі́ка, да дзі́касьці

•

- drive wild

- run wild

- take a wild stab

- wild fire

- wild flower

- wild goose chase

- wild land

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wild​2 [waɪld] adj.

1. дзі́кі; дзікаро́слы;

wild tribes дзі́кія плямёны;

wild flowers палявы́я кве́ткі

2. няўро́блены, неапрацава́ны;

wild land абло́га, цаліна́;

a wild forest першабы́тны лес; гушча́р

3. лю́ты, раз’ю́шаны;

wild with anger не по́мнячы сябе́ ад зло́сці;

be wild about smth./smb. мо́цна захапля́цца чым-н./кім-н.;

Don’t make me wild. Не гняві мяне!

4. бу́йны, бу́рны, нястры́мны;

wild applause бу́рныя во́плескі;

a wild dance шалёны та́нец

5. дзі́кі, бязглу́зды; фантасты́чны;

wild plans дзіва́цкія пла́ны

6. разгу́льны, разбэ́шчаны;

lead a wild life гуля́ць напрапалу́ю;

a wild party о́ргія

♦

run wild дзічэ́ць (пра жывёл); разраста́цца (пра пустазелле); расці́ без нагля́ду (пра дзяцей)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)