разгру́зчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Рабочы, які працуе на разгрузцы.

2. Прыстасаванне для разгрузкі чаго-н.

Механічны р.

|| ж. разгру́зчыца, -ы, мн. -ы, -чыц (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разгру́зчык

‘прыстасаванне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. разгру́зчык разгру́зчыкі
Р. разгру́зчыка разгру́зчыкаў
Д. разгру́зчыку разгру́зчыкам
В. разгру́зчык разгру́зчыкі
Т. разгру́зчыкам разгру́зчыкамі
М. разгру́зчыку разгру́зчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разгру́зчык

‘рабочы’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. разгру́зчык разгру́зчыкі
Р. разгру́зчыка разгру́зчыкаў
Д. разгру́зчыку разгру́зчыкам
В. разгру́зчыка разгру́зчыкаў
Т. разгру́зчыкам разгру́зчыкамі
М. разгру́зчыку разгру́зчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разгру́зчык м. разгру́зчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разгру́зчык, ‑а, м.

1. Рабочы, які працуе на разгрузцы.

2. Прыстасаванне для разгрузкі чаго‑н. Механічны разгрузчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгру́зчик разгру́зчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разгру́зчыца, ‑ы, ж.

Жан. да разгрузчык (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)