Verbum

анлайнавы слоўнік

разгру́зка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разгру́зка разгру́зка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разгру́зка ж., в разн. знач. разгру́зка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разгру́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. разгружаць — разгрузіць і разгружацца — разгрузіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгру́зка ж.

1. камерц. Áusladung f -, -en; Áusladen n -s, Entláden n -s; Löschen n -s (судна);

ажыццяўля́ць разгру́зку Áusladung léisten;

спыня́ць разгру́зку Áusladung éinstellen;

2. (вызваленне ад чаго-н.) Entlástung f -, Enthébung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

разгрузі́ць, -ружу́, -ру́зіш, -ру́зіць; -ру́жаны; зак., каго-што.

1. Вызваліць ад грузу.

Р. вагон.

2. перан. Вызваліць ад чаго-н. непатрэбнага, лішняга, ад дадатковай нагрузкі (разм.).

Р. школьную праграму.

|| незак. разгружа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. разгру́зка, -і, ДМ -зцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самаразгру́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.

Разгрузка, якая робіцца аўтаматычна. Прыстасаванне для самаразгрузкі сіласнай масы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rozładunek, ~ku

rozładun|ek

м. разгрузка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wyładunek, ~ku

wyładun|ek

м. разгрузка, выгрузка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rozładowanie

н.

1. разгрузка; выгрузка;

2. разрадка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)