разгро́м, -у, м.

1. гл. разграміць.

2. Сляды, вынік разбурэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разгро́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. разгро́м
Р. разгро́му
Д. разгро́му
В. разгро́м
Т. разгро́мам
М. разгро́ме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разгро́м в разн. знач. разгро́м, -му м.;

разгро́м а́рмии проти́вника разгро́м а́рміі праці́ўніка;

в кварти́ре соверше́нный разгро́м разг. у кватэ́ры по́ўны разгро́м;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разгро́м, -му м., в разн. знач. разгро́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разгро́м, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. разграміць. // Сляды, вынік гэтага дзеяння. На двары поўны разгром. Шмат друзу, растаптаныя гільзы ад патронаў. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

«Разгром» (газ., партыз. брыгада «Разгром») 8/16

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

разгро́м м.

1. (разбурэнне) Zerschlágung f -; Zerschméttung f -;

2. (параза) Níederlage f -, -n;

3. разм. (беспарадак) Verwüstung f -, Únordnung f -, Zerstörung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разграмі́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; -мі́м, -міце́, -мя́ць; -ро́млены; зак., каго-што.

1. Разарыць, разбурыць.

Р. абсталяванне.

Р. склады.

2. Разбіць, знішчыць у баі, у выніку барацьбы.

Р. варожы гарнізон.

3. перан. Раскрытыкаваць, даказаць ілжывасць, памылковасць чыіх-н. перакананняў; разнесці.

Р. артыкул.

|| наз. разгро́м, -у, м.; прым. разгро́мны, -ая, -ае.

Разгромнае выступленне ў друку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

«На разгром ворага» [газ., Быценскі падп. РК КП(б)Б] 8/13; 9/57

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ве́рмахт, -а, М -хце, м.

Узброеныя сілы фашысцкай Германіі.

Разгром вермахта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)