разго́нны, -ая, -ае.

1. гл. разгон.

2. Тое, што і разгоністы (у 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разго́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разго́нны разго́нная разго́ннае разго́нныя
Р. разго́ннага разго́ннай
разго́ннае		 разго́ннага разго́нных
Д. разго́ннаму разго́ннай разго́ннаму разго́нным
В. разго́нны (неадуш.)
разго́ннага (адуш.)		 разго́нную разго́ннае разго́нныя (неадуш.)
разго́нных (адуш.)
Т. разго́нным разго́ннай
разго́ннаю		 разго́нным разго́ннымі
М. разго́нным разго́ннай разго́нным разго́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разго́нны уст. разго́нный;

~нныя ко́ні — разго́нные ло́шади

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разго́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да разгону (у 1 знач.).

2. Тое, што і разгоністы (у 1, 2 знач.). Шырокімі, разгоннымі хвалямі коціцца .. вецер. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разго́н, -у, м.

1. гл. разагнаць.

2. Рух з паступова нарастаючай хуткасцю; разбег.

Набраць р.

3. Адлегласць ад аднаго пункта да другога.

Які р!

4. перан. Шырыня, размах у дзеяннях, дзейнасці.

Гаспадарка набірае р.

5. Строгая вымова; разнос (разм.).

Даць р. за парушэнне дысцыпліны.

|| прым. разго́нны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разго́нный уст. разго́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)