разгне́ваць, -аю, -аеш, -ае; зак.

Тое, што і разгнявіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разгне́ваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. разгне́ваю разгне́ваем
2-я ас. разгне́ваеш разгне́ваеце
3-я ас. разгне́вае разгне́ваюць
Прошлы час
м. разгне́ваў разгне́валі
ж. разгне́вала
н. разгне́вала
Загадны лад
2-я ас. разгне́вай разгне́вайце
Дзеепрыслоўе
прош. час разгне́ваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разгне́ваць сов., см. разгняві́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разгне́ваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Тое, што і разгнявіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгне́ваць кніжн. wütend [zórnig] máchen, in Wut versétzen [bríngen*], erzürnen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разгне́вать сов. разгняві́ць, разгне́ваць, угняві́ць, раззлава́ць, узлава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zagniewać

зак. разгневаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прагняві́ць, ‑гняўлю, ‑гневіш, ‑гневіць; зак., каго.

Угнявіць, разгневаць; пакрыўдзіць. — У кожнага вадзіцеля знойдзецца сёе-тое ў запасе, — лагодна, каб не прагнявіць чалавека, сказаў Якаў. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

oburzyć

зак. абурыць; разгневаць; раззлаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rozeźlić

зак. раззлаваць; разгневаць; угнявіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)