«Камітэты для разгляду і складання інвентароў памешчыцкім маёнткам у Заходніх губернях» 5/78

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

разгля́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. разгля́д
Р. разгля́ду
Д. разгля́ду
В. разгля́д
Т. разгля́дам
М. разгля́дзе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Камітэт, назначаны для разгляду розных меркаванняў, якія адносяцца да вернутых ад Польшчы губерняў, гл. Камітэт па справах Заходніх губерняў

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

нагляда́нне, -я, н.

1. гл. наглядаць.

2. Тое, што заўважана ў працэсе вывучэння, разгляду чаго-н., назіранняў над чым-н.

Жыццёвыя нагляданні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

назіра́нне, -я, н.

1. гл. назіраць.

2. мн. -і, -яў. Тое, што заўважана ў працэсе вывучэння, разгляду чаго-н., нагляданняў за кім-, чым-н.

Навуковыя назіранні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

судаво́дства, ‑а, н.

Дзейнасць судовых органаў па разгляду і вырашэнню грамадзянскіх і крымінальных спраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трактава́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ту́ецца; незак.

1. Быць прадметам абгаворвання, разгляду, тлумачэння чаго-н.

2. Характарызавацца, адлюстроўвацца пэўным чынам.

|| наз. трактава́нне, -я, н. і тракто́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

referable [rɪˈfɜ:rəbl] adj. fml (to)

1. які́ тлумачыцца (чым-н.);

success referable to hard work по́спех, дася́гнуты дзя́куючы насто́йлівай пра́цы

2. які́ падлягае разгля́ду;

referable to the subcommittee які́ падлягае разгля́ду падкамітэ́там

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аб’екты́ў, ‑тыва, м.

Частка аптычнай прылады, якая складаецца з адной або некалькіх лінзаў, накіраваных на аб’ект разгляду. Аб’ектыў фотаапарата. Аб’ектыў тэлескопа.

[Ад лац. objectum — прадмет.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

unheard

[ʌnˈhɜ:rd]

adj.

1) нячу́тны, ве́льмі ці́хі

2) бяз слу́ханьня, разгля́ду спра́вы

to condemn a person unheard — прызна́ць вінава́тым каго́сь без разгля́ду спра́вы

3) нечува́ны; няве́дамы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)