разгара́чаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разгара́чаны разгара́чаная разгара́чанае разгара́чаныя
Р. разгара́чанага разгара́чанай
разгара́чанае		 разгара́чанага разгара́чаных
Д. разгара́чанаму разгара́чанай разгара́чанаму разгара́чаным
В. разгара́чаны (неадуш.)
разгара́чанага (адуш.)		 разгара́чаную разгара́чанае разгара́чаныя (неадуш.)
разгара́чаных (адуш.)
Т. разгара́чаным разгара́чанай
разгара́чанаю		 разгара́чаным разгара́чанымі
М. разгара́чаным разгара́чанай разгара́чаным разгара́чаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разгара́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разгара́чаны разгара́чаная разгара́чанае разгара́чаныя
Р. разгара́чанага разгара́чанай
разгара́чанае		 разгара́чанага разгара́чаных
Д. разгара́чанаму разгара́чанай разгара́чанаму разгара́чаным
В. разгара́чаны (неадуш.)
разгара́чанага (адуш.)		 разгара́чаную разгара́чанае разгара́чаныя (неадуш.)
разгара́чаных (адуш.)
Т. разгара́чаным разгара́чанай
разгара́чанаю		 разгара́чаным разгара́чанымі
М. разгара́чаным разгара́чанай разгара́чаным разгара́чаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разгара́чаны разгорячённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разгара́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разгара́чаны разгара́чаная разгара́чанае разгара́чаныя
Р. разгара́чанага разгара́чанай
разгара́чанае		 разгара́чанага разгара́чаных
Д. разгара́чанаму разгара́чанай разгара́чанаму разгара́чаным
В. разгара́чаны (неадуш.)
разгара́чанага (адуш.)		 разгара́чаную разгара́чанае разгара́чаныя (неадуш.)
разгара́чаных (адуш.)
Т. разгара́чаным разгара́чанай
разгара́чанаю		 разгара́чаным разгара́чанымі
М. разгара́чаным разгара́чанай разгара́чаным разгара́чаных

Кароткая форма: разгара́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разгара́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад разгарачыць.

2. у знач. прым. Разагрэты (работай, хадой і пад.); гарачы. З зямлі патыхала вячэрнім спакоем, мокры мяшок з рыбаю прыемна студзіў разгарачаную спіну. Капыловіч. Хлопчык сцябаў і сцябаў разгарачанага каня, пакуль не паглыбіўся далёка ў лес. Курто. // перан. Узбуджаны, растрывожаны. Разгарачаная фантазія Дзічкоўскага зусім разгулялася. Алешка. // Які выяўляе ўзбуджанасць, растрывожанасць. — Прызямліліся, тата? — бліснуўшы разгарачанымі вачыма, спытаў Алег. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгара́чаны erhítzt; errégt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разгорячённый разгара́чаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rozgorączkowany

разгарачаны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

erhítzt

a разгара́чаны, узру́шаны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

rozgorzały

распалены; перан. разгарачаны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)