разга́дваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разга́дваю |
разга́дваем |
| 2-я ас. |
разга́дваеш |
разга́дваеце |
| 3-я ас. |
разга́двае |
разга́дваюць |
| Прошлы час |
| м. |
разга́дваў |
разга́двалі |
| ж. |
разга́двала |
| н. |
разга́двала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
разга́двай |
разга́двайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
разга́дваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
разга́дваць несов. разга́дывать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разга́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Незак. да разгадаць.
2. Разм. Раздумваць, разважаць. — Нейкі тут далёкі ход задуманы, хлопцы, — мудра разгадваў Дзям’ян. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разгада́ць, разга́дваць erráten* vt, enträtseln vt;
разгада́ць зага́дку ein Rätsel lösen [ráten*];
разгада́ць наме́ры j-s Pläne durchscháuen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
разгада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.
1. што. Знайсці правільны адказ на загаданае; адгадаць.
Р. рэбус.
Р. загадку.
2. каго-што. Зразумець сэнс чаго-н. незразумелага, уясніць характар каго-, чаго-н.
Р. чалавека.
Р. намеры праціўніка.
|| незак. разга́дваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. разга́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разга́дывать несов. разга́дваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разга́дванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. разгадваць — разгадаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узвар’ява́ць, ‑р’юю, ‑р’юеш, ‑р’юе; зак., каго.
Вельмі ўсхваляваць, разгадваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разга́двацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да разгадацца.
2. Зал. да разгадваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разга́дчык, ‑а, м.
Той, хто ўмее разгадваць, хто разгадвае што‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)