разгавары́ць, -вару́, -во́рыш, -во́рыць; зак., каго (што) (разм.).

Выклікаць у кім-н. жаданне ўключыцца ў гаворку, пачаць гаварыць.

Р. прысутных на сходзе.

Р. маўчуноў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разгавары́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. разгавару́ разгаво́рым
2-я ас. разгаво́рыш разгаво́рыце
3-я ас. разгаво́рыць разгаво́раць
Прошлы час
м. разгавары́ў разгавары́лі
ж. разгавары́ла
н. разгавары́ла
Загадны лад
2-я ас. разгавары́ разгавары́це
Дзеепрыслоўе
прош. час разгавары́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разгавары́ць сов., разг. (заставить разговориться) разговори́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разговори́ть сов., разг. разгавары́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)