развя́зка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. развя́зка развя́зкі
Р. развя́зкі развя́зак
Д. развя́зцы развя́зкам
В. развя́зку развя́зкі
Т. развя́зкай
развя́зкаю		 развя́зкамі
М. развя́зцы развя́зках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

развя́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

1. гл. развязаць.

2. Збудаванне на аўтамабільных дарогах, якое дазваляе транспарту бесперапынна рухацца ў розных напрамках.

Пабудаваць новую развязку.

3. Заключны эпізод, які завяршае развіццё сюжэта мастацкага твора; вырашэнне канфлікту ў літаратурным творы (спец.).

Нечаканая р. рамана.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

развя́зка ж., в разн. знач. развя́зка;

р. рама́на — развя́зка рома́на;

спра́ва ідзе́ да ~кі — де́ло идёт к развя́зке;

шчаслі́вая р. — счастли́вая развя́зка;

р. на шашы́ — развя́зка на шоссе́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

развя́зка​I (окончание) развя́зка, -кі ж.;

развя́зка рома́на лит. развя́зка рама́на;

счастли́вая развя́зка шчаслі́вая развя́зка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

развя́зка​II (сооружение на автомобильных дорогах) развя́зка, -кі ж.;

постро́ить развя́зку на шоссе́ пабудава́ць развя́зку на шашы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

развя́зка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. развязваць — развязаць (у 1 знач.).

2. Канец, завяршэнне чаго‑н. Віця не чакаў, што некалькі слоў, пачутых ім з-за вугла, прывядуць да такой развязкі. Нядзведскі. Міхал замёр, не моргне вока: Развяжа скора, недалёка — Вось-вось пакажацца звяруга!.. Колас. // Спец. Вырашэнне канфлікту ў літаратурным мастацкім творы, становішча, якое склалася ў выніку паказаных у творы падзей. Перад намі .. камедыя, заснаваная на традыцыйнай любоўнай інтрызе, з традыцыйнай шчаслівай развязкай — шлюбам, вяселлем. «Полымя».

3. Збудаванне на аўтамабільных дарогах, якое дазваляе патокам транспарту бесперапынна рухацца ў розных напрамках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

развя́зка ж

1. (дзеянне) Áufknoten n -s, Lösen n -s;

2. (канец, завяршэнне чаго-н) Lösung f -, -en, Entschéidung f -, -en; Schluss m -es, Schlüsse (рамана, драмы і г. д);

спра́ва ідзе́ да развя́зкі die Sáche geht der Lösung entgégen;

3. (транспартная) Áusfädelung f -, Entfléchtung f -;

развя́зка на ро́зных узро́ўнях kréuzungsfreier Verkéhr, niveaufreie [-´vo:-] Kreúzung;

развя́зка ву́лічнага ру́ху Verkéhrsaufteilung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

развяза́ць, -вяжу́, -вя́жаш, -вя́жа; -вяжы́; -вя́заны; зак.

1. каго-што. Раз’яднаць канцы чаго-н. звязанага, вызваліць ад розных завязак.

Р. вузел.

Р. хустку.

Р. мяшок.

2. перан., што. Даць чаму-н. развіцца, разгарнуцца, праявіцца ў поўнай меры.

Р. ініцыятыву мас.

◊

Развязаць рукі каму — даць свабоду дзеянняў, вызваліць ад якіх-н. абавязацельстваў.

Развязаць язык каму — прымусіць разгаварыцца.

|| незак. развя́зваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. развя́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж. (да 1 знач.) і развя́званне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

транспартная развязка

т. 15, с. 509

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

развя́зак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. развя́зак развязкі
Р. развязка развязкаў
Д. развязку развязкам
В. развя́зак развязкі
Т. развязкам развязкамі
М. развязку развязках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)