разваява́ць

‘развярнуць, раскідаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. разваю́ю разваю́ем
2-я ас. разваю́еш разваю́еце
3-я ас. разваю́е разваю́юць
Прошлы час
м. разваява́ў разваява́лі
ж. разваява́ла
н. разваява́ла
Загадны лад
2-я ас. разваю́й разваю́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час разваява́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Разваява́ць (рузвуюва́ць) ’разбурыць, раскідаць, растрэсці, пабіць’ (Юрч.), развоева́ць ’разбіць, раскідаць, растрэсці’, разваява́ны ’сапсуты, парваны’ (Сцяшк.), развоёваный ’разбіты, раскіданы’ (Нас.). Ад раз- і ваява́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)