разва́ліны

‘сані’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. разва́ліны
Р. разва́лін
Д. разва́лінам
В. разва́ліны
Т. разва́лінамі
М. разва́лінах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

разва́ліны, ‑лін; адз. няма.

Разм. Тое, што і развалкі. Сані, тыя самыя разваліны, што доўгія гады пад’язджаў ён [Пніцкі] на іх усё пад станцыю .., стаялі прыпёртыя да суседняй сцяны. Чорны. Антон вынес з пуні і палажыў на разваліны і адзін ахапак сена, і другі, і трэці. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разва́ліны мн Ruínen pl, Trümmer pl;

ачы́сціць ад разва́лін (вуліцы і г. д) enttrümmern vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разва́ліна

‘рэшткі чаго-н.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. разва́ліна разва́ліны
Р. разва́ліны разва́лін
Д. разва́ліне разва́лінам
В. разва́ліну разва́ліны
Т. разва́лінай
разва́лінаю		 разва́лінамі
М. разва́ліне разва́лінах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

разва́ліна

‘пра чалавека’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. разва́ліна разва́ліны
Р. разва́ліны разва́лін
Д. разва́ліне разва́лінам
В. разва́ліну разва́лін
Т. разва́лінай
разва́лінаю		 разва́лінамі
М. разва́ліне разва́лінах

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

разва́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

1. мн. Рэшткі разбуранай пабудовы ці паселішча, руіны.

Разваліны горада.

2. перан. Пра старога або разбітага хваробай чалавека (разм.).

Ён нагадваў жывую разваліну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

debris [ˈdebri:] n. аско́лкі, абло́мкі; руі́ны, разва́ліны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rozwaliny

уст. руіны, разваліны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zwaliska

zwalisk|a

мн. (адз.~о н.) разваліны, руіны;

~a zamku — разваліны замка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wreckage

[ˈrekɪdʒ]

n.

1) абло́мкі, разва́ліны pl.

2) зьнішчэ́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)