развазны́ гл. развезці́¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

развазны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. развазны́ развазна́я развазно́е развазны́я
Р. развазно́га развазно́й
развазно́е		 развазно́га развазны́х
Д. развазно́му развазно́й развазно́му развазны́м
В. развазны́ (неадуш.) развазну́ю развазно́е развазны́я (неадуш.)
Т. развазны́м развазно́й
развазно́ю		 развазны́м развазны́мі
М. развазны́м развазно́й развазны́м развазны́х

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

развазны́ развозно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

развазны́, ‑ая, ‑ое.

1. Прызначаны для развозу, развозкі.

2. Такі, які развозіцца. Развазная бульба. Развазны тавар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разве́зці¹, -вязу́, -вязе́ш, -вязе́; -вязём, -везяце́, -вязу́ць; -вёз, -ве́зла; -вязі́; -ве́зены; зак., каго-што.

Везучы многае (многіх), даставіць у розныя месцы.

Р. пошту.

Р. гасцей.

|| незак. разво́зіць, -во́жу, -во́зіш, -во́зіць; наз. разво́з, -у, м. і разво́зка, -і, ДМ -зцы, ж.

|| прым. развазны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

развозно́й развазны́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)