разбуха́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. разбуха́е разбуха́юць
Прошлы час
м. разбуха́ў разбуха́лі
ж. разбуха́ла
н. разбуха́ла

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разбу́хаць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. разбу́хаю разбу́хаем
2-я ас. разбу́хаеш разбу́хаеце
3-я ас. разбу́хае разбу́хаюць
Прошлы час
м. разбу́хаў разбу́халі
ж. разбу́хала
н. разбу́хала
Загадны лад
2-я ас. разбу́хай разбу́хайце
Дзеепрыслоўе
прош. час разбу́хаўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разбуха́ць несов., прям., перен. разбуха́ть; см. разбу́хнуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбу́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Зрабіць вялікім па аб’ёму, памеру. — Хочаш мець нешта накшталт рабочага кабінета, — усміхнуўся Арцём Паўлавіч. — Я табе ў сваім з прыемнасцю куток аддаў бы, гэта мой папярэднік разбухаў такі вялікі. Шахавец.

разбуха́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да разбухнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбу́хнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; -бу́х, -хла; зак.

1. Набухнуць, раздацца, патаўсцець ад вільгаці.

Боты намоклі, разбухлі.

Пупышкі на дрэве разбухлі.

2. перан. Непамерна павялічыцца, разрасціся.

Штаты разбухлі.

Папка з дакументамі разбухла.

|| незак. разбуха́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разбуха́ть несов.

1. разбуха́ць, набуха́ць, набрака́ць; (от сырости) набры́ньваць;

2. перен. разбуха́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́хнуць¹, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не; бух, бу́хла; незак.

Пашырацца, павялічвацца ў аб’ёме ад вільгаці; разбухаць.

Ад сырасці дзверы б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брыня́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ня́е; незак.

1. Разбухаць, павялічвацца ў аб’ёме ад вільгаці.

2. Павялічвацца ў працэсе росту, напаўняючыся пажыўнымі сокамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разбуха́нне, ‑я, н.

Працэс паводле знач. дзеясл. разбухаць — разбухнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбуха́нне ср., прям., перен. разбуха́ние; см. разбуха́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)