разарва́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разарва́ны разарва́ная разарва́нае разарва́ныя
Р. разарва́нага разарва́най
разарва́нае		 разарва́нага разарва́ных
Д. разарва́наму разарва́най разарва́наму разарва́ным
В. разарва́ны (неадуш.)
разарва́нага (адуш.)		 разарва́ную разарва́нае разарва́ныя (неадуш.)
разарва́ных (адуш.)
Т. разарва́ным разарва́най
разарва́наю		 разарва́ным разарва́нымі
М. разарва́ным разарва́най разарва́ным разарва́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

разарва́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разарва́ны разарва́ная разарва́нае разарва́ныя
Р. разарва́нага разарва́най
разарва́нае		 разарва́нага разарва́ных
Д. разарва́наму разарва́най разарва́наму разарва́ным
В. разарва́ны (неадуш.)
разарва́нага (адуш.)		 разарва́ную разарва́нае разарва́ныя (неадуш.)
разарва́ных (адуш.)
Т. разарва́ным разарва́най
разарва́наю		 разарва́ным разарва́нымі
М. разарва́ным разарва́най разарва́ным разарва́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

разарва́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разарва́ны разарва́ная разарва́нае разарва́ныя
Р. разарва́нага разарва́най
разарва́нае		 разарва́нага разарва́ных
Д. разарва́наму разарва́най разарва́наму разарва́ным
В. разарва́ны (неадуш.)
разарва́нага (адуш.)		 разарва́ную разарва́нае разарва́ныя (неадуш.)
разарва́ных (адуш.)
Т. разарва́ным разарва́най
разарва́наю		 разарва́ным разарва́нымі
М. разарва́ным разарва́най разарва́ным разарва́ных

Кароткая форма: разарва́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

разарва́ны разо́рванный; расте́рзанный; см. разарва́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разарва́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад разарваць.

2. у знач. прым. Парваны, разадраны. Разарваны мех. □ — Толькі вось разлупіў... — Федзя павярнуўся да хлопцаў спінай, паказваючы разарваныя ніжэй пояса штаны. Ваданосаў. І цені белых вадзяных лілей на дне става былі, як заўсёды, чамусьці не круглыя, а нагадвалі разарваныя пальмавыя лісты. Караткевіч. // Пашкоджаны выбухам. Варожы танк нерухома застыў з разарванымі гусеніцамі. Гурскі.

3. у знач. прым. Адрывачны, пазбаўлены сувязі, цэласнасці. Разарваныя фразы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разарва́ны zerríssen; zerfétzt (на кавалкі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разадра́ны гл разарваны

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

zerríssen

a разарва́ны, разадра́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

раздёрганный расску́бены, мног. параскуба́ны, парасску́бваны; разарва́ны, мног. паразрыва́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разо́дранный разг. разадра́ны, раздзёрты, мног. параздзіра́ны, разарва́ны, мног. паразрыва́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)