радыёла, -ы, мн. -ы, -дыёл, ж.

Апарат, які злучае ў сабе радыёпрыёмнік і прайгравальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

радыё́ла

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. радыё́ла радыё́лы
Р. радыё́лы радыё́л
Д. радыё́ле радыё́лам
В. радыё́лу радыё́лы
Т. радыё́лай
радыё́лаю		 радыё́ламі
М. радыё́ле радыё́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

радыёла ж. радио́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

радыёла, ‑ы, ж.

Радыёвяшчальны прыёмнік з электрапрайгравальнікам грампласцінак. Хлопец.. шчоўкнуў клавішам радыёлы, і кватэру запоўніла музыка. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Радыёла 2/265; 9/39; 11/431

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

радыёла

т. 13, с. 232

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

радыёла ж. уст. Musíktruhe f -, -n, Musíkschrank m -(e)s, -schränke (кансольная); Rúndfunkgerät n -(e)s, -e (mit eingebautem Plattenspieler); Phónosuper m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

радыёла​1

(англ. radiola)

апарат, у якім спалучаны радыёпрыёмнік з электрапрайгравальнікам грампласцінак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

радыёла​3

(н.-лац. rhadiola)

травяністая расліна сям. таўсцянкавых, пашыраная ва ўмераных зонах, пераважна ў гарах Азіі; лекавая і дэкаратыўная.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

радыёла​2

(н.-лац. radiola)

травяністая расліна сям. лёнавых з белымі кветкамі ў суквеццях, пашыраная ў Міжземнамор’і, Еўразіі, гарах трапічнай Афрыкі; на Беларусі трапляецца рэдка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)