ра́дый

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ра́дый
Р. ра́дыю
Д. ра́дыю
В. ра́дый
Т. ра́дыем
М. ра́дыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ра́дый, -ю, м.

Хімічны элемент, серабрыста-белы бліскучы метал, які мае радыеактыўныя ўласцівасці.

|| прым. ра́дыевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́дый, -дыю м., хим. ра́дий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ра́дый, ‑ю, м.

Радыеактыўны хімічны элемент, які ўяўляе сабой серабрыста-белы бліскучы метал. Выпрамяненне радыю.

[Ад лац. raduis — прамень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радый

т. 13, с. 238

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ра́дыевы гл. радый.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́дий ра́дый, -дыю м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

radium [ˈreɪdiəm] n. chem. ра́дый

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ра́дыевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да радыю. Радыевае выпраменьванне. // Які змяшчае ў сабе радый. Радыевая ру да.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

radium

[ˈreɪdiəm]

n.

ра́дый -ю m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)