ра́дый

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ра́дый
Р. ра́дыю
Д. ра́дыю
В. ра́дый
Т. ра́дыем
М. ра́дыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ра́дый, -ю, м.

Хімічны элемент, серабрыста-белы бліскучы метал, які мае радыеактыўныя ўласцівасці.

|| прым. ра́дыевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́дый, -дыю м., хим. ра́дий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ра́дый, ‑ю, м.

Радыеактыўны хімічны элемент, які ўяўляе сабой серабрыста-белы бліскучы метал. Выпрамяненне радыю.

[Ад лац. raduis — прамень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Радый 6/230; 8/415 (табл.); 9/48, 558; 11/65, 377

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

радый

т. 13, с. 238

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ра́дый

(н.-лац. radium, ад лац. radius = прамень)

радыеактыўны хімічны элемент, які ўяўляе сабой серабрыста-белы бліскучы метал.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ра́дыевы гл. радый.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́дий ра́дый, -дыю м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

radium [ˈreɪdiəm] n. chem. ра́дый

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)