радо́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. радо́н
Р. радо́ну
Д. радо́ну
В. радо́н
Т. радо́нам
М. радо́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

радо́н, -у, м.

Радыеактыўны хімічны элемент, газ, які выкарыстоўваецца ў тэхніцы і медыцыне.

|| прым. радо́навы, -ая, -ае.

Радонавыя ванны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

радо́н, -ну м., хим. радо́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

радо́н хим. радо́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

радо́н, ‑у, м.

Прыродны радыеактыўны хімічны элемент, газ, прадукт распаду радыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радон

т. 13, с. 223

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Радон 5/105; 8/415 (табл.); 9/31

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

радо́н м. хім. Radón n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

радо́н

(н.-лац. radon, ад лац. radium = радый)

прыродны радыеактыўны хімічны элемент, прадукт распаду радыю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Радон-222 9/34

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)