Раднікі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Раднікі́
Р. Радніко́ў
Д. Радніка́м
В. Раднікі́
Т. Радніка́мі
М. Радніка́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Раднікі (в.) 2/625 (к.), 626; 9/31

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Раднікі,

вёска ў Валожынскім р-не.

т. 13, с. 223

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Раднікі,

вёска ў Ваўкавыскім р-не.

т. 13, с. 223

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ра́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ра́днік ра́днікі
Р. ра́дніка ра́днікаў
Д. ра́дніку ра́днікам
В. ра́дніка ра́днікаў
Т. ра́днікам ра́днікамі
М. ра́дніку ра́дніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)