Раднікі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Раднікі́
Р. Радніко́ў
Д. Радніка́м
В. Раднікі́
Т. Радніка́мі
М. Радніка́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Раднікі,

вёска ў Валожынскім р-не.

т. 13, с. 223

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Раднікі,

вёска ў Ваўкавыскім р-не.

т. 13, с. 223

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ра́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ра́днік ра́днікі
Р. ра́дніка ра́днікаў
Д. ра́дніку ра́днікам
В. ра́дніка ра́днікаў
Т. ра́днікам ра́днікамі
М. ра́дніку ра́дніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)