радзі́лка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
радзі́лка |
радзі́лкі |
| Р. |
радзі́лкі |
радзі́лак |
| Д. |
радзі́лцы |
радзі́лкам |
| В. |
радзі́лку |
радзі́лкі |
| Т. |
радзі́лкай
радзі́лкаю |
радзі́лкамі |
| М. |
радзі́лцы |
радзі́лках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
радзі́лка ж., прост.
1. роди́льный дом;
2. (комната) роди́льная
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
радзі́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Разм. Радзільны дом; радзільнае аддзяленне. Спыніўся [чалавек] каля нас, паздароўкаўся. Потым пытаецца, калі прымаюць перадачу ў радзілцы. Каршукоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)