радзе́йшы

прыметнік, якасны, вышэйшая cтупень параўнання

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. радзе́йшы радзе́йшая радзе́йшае радзе́йшыя
Р. радзе́йшага радзе́йшай
радзе́йшае		 радзе́йшага радзе́йшых
Д. радзе́йшаму радзе́йшай радзе́йшаму радзе́йшым
В. радзе́йшы (неадуш.)
радзе́йшага (адуш.)		 радзе́йшую радзе́йшае радзе́йшыя (неадуш.)
радзе́йшых (адуш.)
Т. радзе́йшым радзе́йшай
радзе́йшаю		 радзе́йшым радзе́йшымі
М. радзе́йшым радзе́йшай радзе́йшым радзе́йшых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

радзе́йшы прил. сравнит. ст.

1. жи́же, пожи́же; бо́лее жи́дкий;

2. ре́же, жи́же;

3. ре́же;

4. ре́же, ре́дкостнее;

1-4 см. рэ́дкі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

радзе́йшы, ‑ая, ‑ае.

Выш. ст. да прым. рэдкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радзе́йшы (не такі часты – выш. ст. ад рэдкі

1.) séltener

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

радчэ́йшы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і радзейшы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радчэ́йшы прил. сравнит. ст., см. радзе́йшы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тым, часц. ўзмацн.

1. Ужыв. з прыметнікамі і прыслоўямі вышэйшай ступені, каб падкрэсліць большую ступень праяўлення прыметы.

2. У спалучэнні са злучнікам «чым» выкарыстоўваецца ў складаных сказах з даданымі супастаўляльнымі.

Чым бліжэй восень, тым карацейшыя дні.

Чым госць радзейшы, тым мілейшы (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поре́же сравн. ст.

1. нареч. радзе́й, радчэ́й;

2. прил. радзе́йшы, радчэ́йшы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плюш, ‑у, м.

Тканіна, у якой ворс радзейшы, але вышэйшы, чым у аксаміце. На сцэне стаяў стол, накрыты, як у важнай установе, чырвоным плюшам, на стале графік з вадою. Грамовіч.

[Ням. Plüsch ад лац. pilus — волас.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плюш

(ням. Plusch, ад лац. pilus = волас)

тканіна, у якой ворс радзейшы, але вышэйшы, чым у аксаміце.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)