радаво́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. радаво́д радаво́ды
Р. радаво́ду радаво́даў
Д. радаво́ду радаво́дам
В. радаво́д радаво́ды
Т. радаво́дам радаво́дамі
М. радаво́дзе радаво́дах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

радавод

т. 13, с. 204

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

родосло́вная ж. сущ. радаво́д, -ду м., радасло́ўная, -най ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

lineage [ˈlɪniɪdʒ] n. fml радаво́д; пахо́джанне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

family tree [ˌfæməliˈtri:] n. радаво́д, генеалагі́чнае дрэ́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

family line

радаво́д

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

parentage [ˈpeərəntɪdʒ] n.

1. бацько́ўства; мацяры́нства

2. пахо́джанне; радаво́д, радасло́ўная

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Stámmbaum

m -(e)s, -bäume радасло́ўнае дрэ́ва, радаво́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

genealogia

ж. генеалогія; радаслоўная, радавод

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

lineage

[ˈlɪniɪdʒ]

n.

1) радаво́д -у m.

2) род -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)