рагата́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. рагата́нне
Р. рагата́ння
Д. рагата́нню
В. рагата́нне
Т. рагата́ннем
М. рагата́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рагата́нне ср., см. ро́гат

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рагата́нне, ‑я, н.

1. Тое, што і рогат.

2. Абл. Іржанне (пра коней). Крыкі гандляроў, смех гуляючых, рагатанне коней, рык гавяды, піск свіней — усё злівалася ў адну шумную басавую ноту. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рагата́ць, -гачу́, -го́чаш, -го́ча; -гачы́; незак.

Гучна смяяцца.

Р. да ўпаду.

Р. да слёз.

|| наз. рагата́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гогота́нье

1. гагата́нне, -ння ср.;

2. рагата́нне, -ння ср.; см. гогота́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Gelächter

n -s, - смех, рагата́нне

zum ~ wérden — стаць пасме́шышчам

in ~ áusbrechen* — зарагата́ць, рассмяя́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ржа́ние ср.

1. іржа́нне, -ння ср., (после гласных) ржа́нне, -ння ср.;

лошади́ное ржа́ние ко́нскае ржа́нне;

слы́шать ржа́ние чуць ржа́нне;

2. прост. рагата́нне, -ння ср.; ро́гат, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)