раву́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. раву́ха раву́хі
Р. раву́хі раву́х
Д. раву́се раву́хам
В. раву́ху раву́х
Т. раву́хай
раву́хаю		 раву́хамі
М. раву́се раву́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

раву́ха ж., разг., презр. реву́нья, рёва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раву́ха, ‑і, ДМ ‑вусе, ж.

Жан. да равун (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

реву́нья разг. раву́ха, -хі ж., ру́мза, -зы ж., пла́кса, -сы ж., плаксу́ха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

beksa

ж./м. разм. плакса, плаксуха; плаксун; равун; равуха

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рёва м. и ж., прост. (о мальчике) раву́н, -на́ м., ру́мза, -зы м., пла́кса, -сы м., плаксу́н, -на́ м.; (о девочке) раву́ха, -хі ж., ру́мза, -зы ж., пла́кса, -сы ж., плаксу́ха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)