равун - Пошук

раву́н

‘прылада’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

раву́н

‘малпа’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

раву́н

‘плакса’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

раву́н I, -на́ м., разг., неодобр. реву́н, рёва

раву́н II, -на́ м., зоол. реву́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раву́н, ‑а, м.

1. Разм. Той, хто многа плача, раве (пра дзяцей).

2. Гукавы сігнальны прыбор на караблі; сірэна.

3. Вялікая, з вельмі звонкім голасам малпа падсямейства шыраканосых, якая насяляе лясы Паўднёвай і Цэнтральнай Амерыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раву́н м разм Schréihals m -(e)s, -hälse; Héulsuse f -, -n (пра дзяўчынку)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

раву́ха, ‑і, ДМ ‑вусе, ж.

Жан. да равун (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

реву́н^I зоол. раву́н, -на́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Héulpeter

m -s, - пла́кса, раву́н (пра хлопчыка)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

beksa

ж./м. разм. плакса, плаксуха; плаксун; равун; равуха

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Verbum