рабаўні́цтва, -а, н.

Тое, што і грабежніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рабаўні́цтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. рабаўні́цтва
Р. рабаўні́цтва
Д. рабаўні́цтву
В. рабаўні́цтва
Т. рабаўні́цтвам
М. рабаўні́цтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рабаўні́цтва ср. граби́тельство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рабаўні́цтва, ‑а, н.

Тое, што і рабаванне; грабежніцтва. Легіянеры часта рабілі налёты на сялянскія хаты, дзе займаліся рабаўніцтвам і катаваннем старых і малых. Бядуля. [Салавей:] — Забіраеце наш хлеб, вывозіце кароў. Гэта — рабаўніцтва, пан камендант. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рабаўні́цтва н. (грабежніцтва) Raub m -(e)s, Plünderung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

граби́тельство уст. грабе́жніцтва, -ва ср., рабаўні́цтва, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

predacity

[prɪˈdæsəti]

n.

1) рабаўні́цтва n.

2) драпе́жнасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Plünderung

f -, -en рабаўні́цтва, грабе́ж; спусташэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Рабо́хом ’несправядлівы хабар, рабаўніцтва’ (Нас.). Запазычанне з ідышу, гл. рэ́бахі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вара́гі, ‑аў; адз. вараг, ‑а, м.

Старажытнаруская назва жыхароў Скандынавіі, якія ў 9–10 стст. рабілі паходы на Русь для гандлю і рабаўніцтва, а таксама служылі ў княжацкіх дружынах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)