п’янкі́, -а́я, -о́е.

Тое, што і п’янлівы.

|| наз. п’я́нкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

п’янкі́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. п’янкі́ п’янка́я п’янко́е п’янкі́я
Р. п’янко́га п’янко́й
п’янко́е		 п’янко́га п’янкі́х
Д. п’янко́му п’янко́й п’янко́му п’янкі́м
В. п’янкі́ (неадуш.)
п’янко́га (адуш.)		 п’янку́ю п’янко́е п’янкі́я (неадуш.)
п’янкі́х (адуш.)
Т. п’янкі́м п’янко́й
п’янко́ю		 п’янкі́м п’янкі́мі
М. п’янкі́м п’янко́й п’янкі́м п’янкі́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

п’янкі́, см. п’янлі́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

п’янкі́, ‑ая, ‑ое.

Які прыводзіць да стану ап’янення; хмельны, ап’яняльны. Водар маленькіх аранжава-сініх суквеццяў.. быў змешаны з п’янкім пахам палыну, але пах гэты ўзнікаў на кароткае імгненне і зноў прападаў, адкінуты парывам ветру. Савіцкі. У бары — п’янкая духмянасць, прахалода, сонца на закіданым ігліцай доле — рэдкімі светлымі лапікамі. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

п’я́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. п’я́нка п’я́нкі
Р. п’я́нкі п’я́нак
Д. п’я́нцы п’я́нкам
В. п’я́нку п’я́нкі
Т. п’я́нкай
п’я́нкаю		 п’я́нкамі
М. п’я́нцы п’я́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

п’я́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

1. Гулянка, дзе многа п’юць спіртных напіткаў.

Справіць п’янку.

2. Тое, што і п’янства.

Прагулы з-за п’янкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

п’янлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і п’янкі. Дождж прайшоў — І водарам п’янлівым Пацягнула з маладога бору. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

heady

[ˈhedi]

adj.

1) пасьпе́шлівы, ху́ткі

2) мо́цны, п’янкі́ (віно́); галавакру́жны (пра вышыню́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

heady [ˈhedi] adj.

1. мо́цны; п’янкі́;

heady beer мо́цнае пі́ва;

the heady air of spring п’янко́е веснаво́е паве́тра

2. паспе́шлівы, гара́чы; бязду́мны (пра чалавека)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

о́ргія, ‑і, ж.

1. У старажытных народаў — рэлігійныя абрады, звязаныя з культам багоў віна і вінаробства (Дыяніса і Арфея — у Грэцыі, Вакха — у Рыме).

2. перан. Разгульнае, разбэшчанае баляванне. П’янкі, оргіі нібы знарок выдуманы, каб глушыць, таптаць тое прыгожае, што ёсць у душы. Навуменка.

[Грэч. órgia — тайныя абрады.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)