піярэ́я
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
піярэ́я |
піярэ́і |
| Р. |
піярэ́і |
піярэ́й |
| Д. |
піярэ́і |
піярэ́ям |
| В. |
піярэ́ю |
піярэ́і |
| Т. |
піярэ́яй
піярэ́яю |
піярэ́ямі |
| М. |
піярэ́і |
піярэ́ях |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
піярэ́я
(ад гр. pyon = гной + rheo = цяку)
мед. гноецячэнне;
альвеалярная п. — тое, што і парадантоз.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)