Verbum

анлайнавы слоўнік

піяні́сіма, прысл. (спец.).

Вельмі ціха, цішэй, чым піяна.

Праспяваць што-н. п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

піяні́сіма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

піяні́сіма

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
піяні́сіма	-	-

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

піяні́сіма муз.

1. нареч. пиани́ссимо;

2. сущ., нескл., ср. пиани́ссимо

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Піянісіма (муз.) 4/326

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

піяні́сіма,

Спец.

1. прысл. Вельмі ціха, цішэй, чым піяна.

2. нескл., н. Месца ў музычным творы, якое выконваецца вельмі ціха, а таксама само такое выкананне.

[Іт. pianissimo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піяні́сіма

(іт. pianissimo)

муз. вельмі ціха, цішэй, чым піяна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пиани́ссимо муз.

1. нареч. піяні́сіма;

2. сущ. піяні́сіма нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pianíssimo

adv муз. піяні́сіма, ве́льмі ці́ха

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)