піяно́ла

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. піяно́ла піяно́лы
Р. піяно́лы піяно́л
Д. піяно́ле піяно́лам
В. піяно́лу піяно́лы
Т. піяно́лай
піяно́лаю		 піяно́ламі
М. піяно́ле піяно́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

піяно́ла ж., муз. пиано́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

піяно́ла, ‑ы, ж.

Пнеўма-механічны інструмент для ігры на піяніна без піяніста, а таксама раяль, піяніна з такім інструментам.

[Англ. pianola.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піяно́ла

(англ. pianola)

1) пнеўма-механічны інструмент для ігры на піяніна без піяніста;

2) раяль, піяніна з такім інструментам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пиано́ла муз. піяно́ла, -лы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)