пісьмёны, -аў.

Пісьмовыя знакі, літары, пераважна старажытныя.

Старажытныя славянскія п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пісьмё́ны

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. пісьмё́ны
Р. пісьмё́н
Д. пісьмё́нам
В. пісьмё́ны
Т. пісьмё́намі
М. пісьмё́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пісьмёны, -наў ед. нет письмена́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пісьмёны, ‑аў; адз. няма.

1. Пісьмовыя знакі, літары, пераважна старажытныя.

2. Уст. Сістэма графічных знакаў, якія ўжываюцца для пісьма; тое, што напісана з дапамогай гэтых знакаў. Літаратурная мова ўкраінскіх і беларускіх пісьмёнаў перыяду [XIV–XVIII стст.] была настолькі блізкай, што часта вельмі цяжка вызначыць розніцу паміж імі. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пісьмёны мн. гіст. Schríftzeichen pl; Léttern pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паўночныя пісьмёны

т. 12, с. 230

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

письмена́ пісьмёны, -наў ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клинообра́зный клінападо́бны;

клинообра́зные письмена́ лингв. клінападо́бныя пісьмёны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ру́ны, рун, адз. ру́на, -ы, ж.

1. Старажытныя пісьмёны пераважна скандынаваў, якія захаваліся ў надпісах на камянях, зброі і іншых прадметах.

2. Старадаўнія народныя эпічныя песні ў карэлаў, фінаў і эстонцаў.

|| прым. руні́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Рунічнае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Rúne

f -, -n часцей pl ру́ны, руні́чныя пісьмёны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)