пісклі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пісклі́вы пісклі́вая пісклі́вае пісклі́выя
Р. пісклі́вага пісклі́вай
пісклі́вае		 пісклі́вага пісклі́вых
Д. пісклі́ваму пісклі́вай пісклі́ваму пісклі́вым
В. пісклі́вы (неадуш.)
пісклі́вага (адуш.)		 пісклі́вую пісклі́вае пісклі́выя (неадуш.)
пісклі́вых (адуш.)
Т. пісклі́вым пісклі́вай
пісклі́ваю		 пісклі́вым пісклі́вымі
М. пісклі́вым пісклі́вай пісклі́вым пісклі́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пісклі́вы пискли́вый; визгли́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пісклі́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Вельмі тонкі, вісклівы (пра голас, гукі). Тоненькім, пісклівым, як у птушкі, галаском .. [дзед Мірон] апавядаў майму бацьку былі. Бядуля. // Аб тым, хто мае такі голас. Пісклівы чалавек. // Які пішчыць (аб прадметах).

2. Які многа пішчыць, схільны да піску. — [Малыя] ўсе такія пісклівыя. Карпюк. Хто гнёзды ўе, хто ловіць мошак, — Сваіх пісклівых корміць крошак. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пісклі́вы і (разм.) піскля́вы, -ая, -ае.

Вельмі тонкі, з піскам, вісклівы; які ўтварае піск.

П. голас.

Пісклівае дзіця.

|| наз. пісклі́васць, -і, ж. і (разм.) піскля́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пісклі́вы píep(s)end; quíekend, píepsig;

пісклі́вы гук Quítschlaut m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дрыжа́ча-пісклі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дрыжа́ча-пісклі́вы дрыжа́ча-пісклі́вая дрыжа́ча-пісклі́вае дрыжа́ча-пісклі́выя
Р. дрыжа́ча-пісклі́вага дрыжа́ча-пісклі́вай
дрыжа́ча-пісклі́вае		 дрыжа́ча-пісклі́вага дрыжа́ча-пісклі́вых
Д. дрыжа́ча-пісклі́ваму дрыжа́ча-пісклі́вай дрыжа́ча-пісклі́ваму дрыжа́ча-пісклі́вым
В. дрыжа́ча-пісклі́вы (неадуш.)
дрыжа́ча-пісклі́вага (адуш.)		 дрыжа́ча-пісклі́вую дрыжа́ча-пісклі́вае дрыжа́ча-пісклі́выя (неадуш.)
дрыжа́ча-пісклі́вых (адуш.)
Т. дрыжа́ча-пісклі́вым дрыжа́ча-пісклі́вай
дрыжа́ча-пісклі́ваю		 дрыжа́ча-пісклі́вым дрыжа́ча-пісклі́вымі
М. дрыжа́ча-пісклі́вым дрыжа́ча-пісклі́вай дрыжа́ча-пісклі́вым дрыжа́ча-пісклі́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пискли́вый пісклі́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

визгли́вый вісклі́вы, віскатлі́вы, пісклі́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

верасклі́вы, ‑ая, ‑ае.

Які верашчыць, вісклівы, пісклівы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

piskliwy

пісклівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)