пі́сарыха
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пі́сарыха |
пі́сарыхі |
| Р. |
пі́сарыхі |
пі́сарых |
| Д. |
пі́сарысе |
пі́сарыхам |
| В. |
пі́сарыху |
пі́сарых |
| Т. |
пі́сарыхай
пі́сарыхаю |
пі́сарыхамі |
| М. |
пі́сарысе |
пі́сарыхах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пі́сарыха, ‑і, ДМ ‑рысе, ж.
Разм.
1. Жонка пісара. А пісарыха, пачуўшы, што яна не адна ў доме, трохі асмялела і пачала жаліцца і праклінаць мужа. Колас.
2. Жан. да пісар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пи́сарша разг.
1. (женщина-писарь) пі́сарка, -кі ж.;
2. (жена писаря) пі́сарыха, -хі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)