пі́сарскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пі́сарскі пі́сарская пі́сарскае пі́сарскія
Р. пі́сарскага пі́сарскай
пі́сарскае		 пі́сарскага пі́сарскіх
Д. пі́сарскаму пі́сарскай пі́сарскаму пі́сарскім
В. пі́сарскі (неадуш.)
пі́сарскага (адуш.)		 пі́сарскую пі́сарскае пі́сарскія (неадуш.)
пі́сарскіх (адуш.)
Т. пі́сарскім пі́сарскай
пі́сарскаю		 пі́сарскім пі́сарскімі
М. пі́сарскім пі́сарскай пі́сарскім пі́сарскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пі́сарскі пи́сарский, писарско́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пі́сарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пісара, уласцівы пісару. Усю ж работу па воласці вёў яго памочнік, Дубейка, які ўжо лічыўся кандыдатам на пісарскую пасаду. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пі́сар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Канцылярскі служачы, які займаецца перапіскай, складаннем і рэгістрацыяй канцылярскіх папер.

Вопытны п.

Ротны п.

|| прым. пі́сарскі, -ая, -ае.

П. почырк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пи́сарский и писарско́й пі́сарскі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

clerical [ˈklerɪkl] adj.

1. духо́ўны

2. клерыка́льны

3. пі́сарскі, канцыля́рскі;

a clerical error апі́ска, памы́лка дру́ку;

clerical work канцыля́рская пра́ца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

про́свіра, ‑ы, ж.

Белая круглая булачка з крутога прэснага цеста, якая выкарыстоўваецца ў абрадах праваслаўнага набажэнства. Пісарскі трыумф поўны, а вянец гэтаму трыумфу — просвіра, якую і падносіць яму Крэшчык у канцы абедні на срэбранай талерцы па загаду а. Мікалая. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

clerical

[ˈklerɪkəl]

1.

adj.

1) духо́ўны, клерыка́льны

2) пі́сарскі, канцыля́рскі, ура́дніцкі

2.

n.

1) духаўні́к -а́ m.

2) клерыка́л -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

натарыя́льны

(ад п.-лац. notarius = пісарскі)

які мае адносіны да афармлення і засведчання розных дакументаў, юрыдычных актаў;

н-ая кантора — мясцовы орган натарыяту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

натары́ят натарыя́т

(ад п.-лац. notarius = пісарскі)

сістэма дзяржаўных органаў, задачай якіх з’яўляецца засведчанне правоў і фактаў, што маюць юрыдычнае значэнне, а таксама вернасць копій і выпісак з дакументаў, подпісаў на іх.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)