пірс, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Партовае збудаванне, род дамбы для прычалу суднаў з двух бакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пі́рс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пі́рс пі́рсы
Р. пі́рса пі́рсаў
Д. пі́рсу пі́рсам
В. пі́рс пі́рсы
Т. пі́рсам пі́рсамі
М. пі́рсе пі́рсах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пірс м., мор. пирс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пірс, ‑а, м.

Спец. Партовае збудаванне для прычалу суднаў з двух бакоў. Тамара сачыла з акна кватэры, калі прыходзіць карабель, і прыбягала на пірс. Мыслівец.

[Англ. pier, мн. piers — слуп, прыстань.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пірс

т. 12, с. 383

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пірс м марск Pier m -s, -e або -s Ánlegekai m -s, -e або -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пірс

(гр. piers, мн. ад pier = слуп, прычал)

партовае збудаванне для прычальвання суднаў з двух бакоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Пірс Пітэр

т. 12, с. 383

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Пірс Чарлз

т. 12, с. 383

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Пірс Патрык Генры

т. 12, с. 383

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)