піро́га

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. піро́га піро́гі
Р. піро́гі піро́г
Д. піро́зе піро́гам
В. піро́гу піро́гі
Т. піро́гай
піро́гаю		 піро́гамі
М. піро́зе піро́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

піро́га ж. (род лодки) пиро́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

піро́га, ‑і, ДМ ‑розе, ж.

Вузкая доўгая лодка, абцягнутая карой, шкурамі ці выдаўбленая са ствала дрэва, якой раней карысталіся толькі караібы і народы Акеаніі.

[Ісп. piragua.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пірога

т. 12, с. 382

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

піро́га

(фр. pirogue < ісп. piragua, ад караіб. piragva)

вузкая доўгая лодка караібаў і народаў Акіяніі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пиро́га (род лодки) піро́га, -гі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)