пірамарфі́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пірамарфі́т |
пірамарфі́ты |
| Р. |
пірамарфі́ту |
пірамарфі́таў |
| Д. |
пірамарфі́ту |
пірамарфі́там |
| В. |
пірамарфі́т |
пірамарфі́ты |
| Т. |
пірамарфі́там |
пірамарфі́тамі |
| М. |
пірамарфі́це |
пірамарфі́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Пірамарфіт 8/447, 494; 10/545
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
пірамарфі́т
(ад піра- + гр. morphe = форма)
мінерал класа фасфатаў, хлорафасфаран волава.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)