піралі́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
піралі́т |
піралі́ты |
| Р. |
піралі́ту |
піралі́таў |
| Д. |
піралі́ту |
піралі́там |
| В. |
піралі́т |
піралі́ты |
| Т. |
піралі́там |
піралі́тамі |
| М. |
піралі́це |
піралі́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
піралі́т
(ад піра- + -літ)
гіпатэтычнае рэчыва, з якога складаецца верхняя мантыя; мяркуецца, што з яго ўтвараецца базальтавая магма.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)