пі́нія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пі́нія пі́ніі
Р. пі́ніі пі́ній
Д. пі́ніі пі́ніям
В. пі́нію пі́ніі
Т. пі́ніяй
пі́ніяю		 пі́ніямі
М. пі́ніі пі́ніях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пі́нія ж., бот. пи́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пі́нія, ‑і, ж.

Хваёвае дрэва з парасонападобнай кронай і чырвона-бурай карой; італьянская сасна. Над краем адхону зелянеюць пініі. В. Вольскі.

[Іт. pigna.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пі́нія ж бат Píni¦e f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пі́нія

(польск. pinia, ад іт. pigna)

хвойнае дрэва сям. сасновых з парасонападобнай кронай і чырвона-бурай карой, пашыранае ў Міжземнамор'і; у іншых мясцовасцях вырошчваецца як дэкаратыўнае.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пи́ния бот. пі́нія, -ніі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Píni¦e

f -, -n бат. пі́нія, італьцнская сасна́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)