пінцэ́т, -а, М -цэ́це, мн. -ы, -аў, м.

Медыцынскі або тэхнічны інструмент у выглядзе спружынных шчыпчыкаў.

|| прым. пінцэ́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пінцэ́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пінцэ́т пінцэ́ты
Р. пінцэ́та пінцэ́таў
Д. пінцэ́ту пінцэ́там
В. пінцэ́т пінцэ́ты
Т. пінцэ́там пінцэ́тамі
М. пінцэ́це пінцэ́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пінцэ́т м. пинце́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пінцэ́т, ‑а, М ‑цэце, м.

Спружынныя шчыпчыкі, якімі бяруць вельмі дробныя, крохкія і інш. прадметы; ужываецца ў медыцыне і тэхніцы.

[Фр. picette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пінцэ́т м спец Pinzétte f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пінцэ́т

(фр. pincette)

спружынныя шчыпчыкі для брання вельмі дробных прадметаў; выкарыстоўваецца ў медыцыне, гадзіннікавай справе і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пинце́т пінцэ́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tweezers [ˈtwi:zəz] n. pl. пінцэ́т, шчы́пчыкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

forceps [ˈfɔ:seps] n. pl. тed. шчыпцы́; пінцэ́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Pinzétte

f -, -n пінцэ́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)