пі́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пі́нка |
пі́нкі |
| Р. |
пі́нкі |
пі́нак |
| Д. |
пі́нцы |
пі́нкам |
| В. |
пі́нку |
пі́нкі |
| Т. |
пі́нкай
пі́нкаю |
пі́нкамі |
| М. |
пі́нцы |
пі́нках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пі́нка
(гал. pink)
невялікае двухмачтавае парусна-маторнае судна ў Галандыі, Даніі, Швецыі для рыбалоўства і перавозкі грузаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
knúffen
vt разм. пхнуць (каго-н.), (незаўва́жна) даць пінка́ (каму-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)