пі́лерс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пі́лерс пі́лерсы
Р. пі́лерса пі́лерсаў
Д. пі́лерсу пі́лерсам
В. пі́лерс пі́лерсы
Т. пі́лерсам пі́лерсамі
М. пі́лерсе пі́лерсах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пі́лерс м., мор. пи́ллерс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пі́лерс, ‑а, м.

Спец. Вертыкальная стойка для падтрымкі палубы.

[Англ. pillars (мн.).]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пі́лерс

(англ. pillars, мн. ад pillar = слуп, падпора)

вертыкальная стойка для падтрымкі палубы судна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пи́ллерс мор. пі́лерс, -са м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)