пілава́ць, -лу́ю, -лу́еш, -лу́е; -лу́й; -лава́ны; зак.

1. што і без дап. Рэзаць пілой, а таксама знімаць слой металу напільнікам.

П. лес.

2. перан., каго (што). Дапякаць бесперапыннымі папрокамі, прыдзіркамі (разм.).

П. дамашніх.

|| наз. пілава́нне, -я, н. і піло́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пілава́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пілу́ю пілу́ем
2-я ас. пілу́еш пілу́еце
3-я ас. пілу́е пілу́юць
Прошлы час
м. пілава́ў пілава́лі
ж. пілава́ла
н. пілава́ла
Загадны лад
2-я ас. пілу́й пілу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пілу́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пілава́ць несов., прям., перен. пили́ть;

п. дро́вы — пили́ть дрова́;

п. дама́шніх — пили́ть дома́шних

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пілава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; незак.

1. што і без дап. Рэзаць пілой. Меншыя дзеці капашыліся на агародзе, большыя — пілавалі, калолі і складалі дровы. Гурскі.

2. перан.; каго. Разм. Даймаць, дапякаць бесперапыннымі папрокамі, прыдзіркамі. [Шаройка] не раз пілаваў Паліну за нерашучасць. Шамякін. Зося бесперастанку пілуе.. [Тварыцкага] за тое, што ён апусклівы, маўклівы, прагны. Кучар.

3. што. Тачыць напільнікам; апілоўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пілава́ць sägen vt; féilen vt (напільнікам)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пили́ть несов.

1. пілава́ць, рэ́заць;

2. перен. пілава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

испи́ливать несов. спіло́ўваць, пілава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пілава́цца несов., страд. пили́ться; см. пілава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пілава́нне ср. пиле́ние, пи́лка ж.; см. пілава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пілава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пілаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)