пячэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. пячэ́нне
Р. пячэ́ння
Д. пячэ́нню
В. пячэ́нне
Т. пячэ́ннем
М. пячэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пячэ́нне, -я, н.

1. гл. пячы.

2. Кандытарскі выраб у выглядзе тонкіх кавалачкаў, прыгатаваны са здобнага, звычайна салодкага цеста.

Пачак пячэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пячэ́нне ср.

1. (действие) пече́ние; жа́рение;

2. (кондитерское изделие) пече́нье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пячэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. пячы (у 1 знач.).

2. Кандытарскія вырабы ў выглядзе тонкіх кавалачкаў рознай формы, прыгатаваныя са здобнага, звычайна салодкага цеста. На маленькім круглым століку .. быў пастаўлен чайны прыбор, на сподачку ляжаў цукар і пячэнне. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пячэ́нне н Gebäck n -s, Kékse pl, Báckwerk n -(e)s; Báckwaren pl;

сухо́е пячэ́нне Keks [ke:ks] m -es, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пячы́, пяку́, пячэ́ш, пячэ́; пячо́м, печаце́, пяку́ць; пёк, пякла́, -ло́; пячы́; пе́чаны; незак.

1. што. Гатаваць (ежу) сухім награваннем на адкрытым агні, у прыску, духу ці на патэльні.

П. пірагі.

П. бульбу.

П. яечню.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), каго-што і без дап. Дзеяннем чаго-н. гарачага, едкага ці вельмі халоднага ўтвараць апёк, адчуванне апёку.

Сонца пякло неміласэрна.

Крапіва пячэ.

Мароз пёк твар.

|| зак. спячы́, спяку́, спячэ́ш, спячэ́; спячо́м, спечаце́, спяку́ць; спёк, спякла́, -ло́; спячы́; спе́чаны.

|| наз. пячэ́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

cookie [ˈkʊki] n. (ха́тняе) пячэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пече́ние (действие) пячэ́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хру́шч

‘пячэнне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хру́шч хрушчы́
Р. хрушча́ хрушчо́ў
Д. хрушчу́ хрушча́м
В. хру́шч хрушчы́
Т. хрушчо́м хрушча́мі
М. хрушчы́ хрушча́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кро́хкі, -ая, -ае.

Які лёгка крышыцца, развальваецца на часткі; ломкі.

Крохкае пячэнне.

Крохкае дрэва.

|| наз. кро́хкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)