пячо́начнік

‘мох’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. пячо́начнік
Р. пячо́начніку
Д. пячо́начніку
В. пячо́начнік
Т. пячо́начнікам
М. пячо́начніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пячо́начнік

‘грыб’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пячо́начнік пячо́начнікі
Р. пячо́начніка пячо́начнікаў
Д. пячо́начніку пячо́начнікам
В. пячо́начнік пячо́начнікі
Т. пячо́начнікам пячо́начнікамі
М. пячо́начніку пячо́начніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пячо́начнік м., бот.

1. род. пячо́начніку (мох) печёночник;

2. род. пячо́начніка (гриб) печёночник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пячо́начнік, ‑а і ‑у, м.

1. ‑у. Адзін з відаў моху.

2. ‑а. Прыдатны да яды грыб сямейства трутавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

печёночник бот.

1. (мох) пячо́начнік, -ку м.;

2. (гриб) пячо́начнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

liverwort

[ˈlɪvərwɜ:rt]

n., Bot.

пячо́начнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)